muhabbet kuşunun ölmesi

insanı ağlatan olay.

üzer. en nihayetinde arkadaşınız, dostunuz o. (bkz: beslenilen evcil hayvanının ölmesi)

benim vardı üniversite yıllarında bi tane. ev arkadaşımın da bi kedisi vardı adı emenike. simsiyah bişey,gece işemeye falan kalkma tuvaletin kapısından piç piç izler adamı karakterini siktimi sinsisi şeytan gibi bişey.neyse ben sevmiyorum bu kediyi arkadaşıma da ibnelik olsun diye benim kuşa uğraştım didindim "kedini sikeyim" demeyi öğrettim. otururken söylüyo gülüyoruz eğleniyoruz falan. gel zaman git zaman üniversite bitti ben eve geldim kuşu da getirdim tabi. bi gün misafirler falan var oturuyoruz benim kuş başladı kedini sikeyim kedini sikeyim demeye susturmaya çalışıyorum üstünü kapıyorum yok hayvan çıldırdı. 1,2,3 derken babam bi hışımla yerinden kalktı kuşu kafesinden çıkarıp yumruklayak öldürdü amk.. not ; babamın lakabı kedi.

depresyona girdim ağlamak ne ki

ölüsüne bakamadım küçüklükten beri dostumun zeki kuşum maviş

adını mecnun koydum kuşumun 3 yaşında. baya ev onun biz misafiriz gibi takılıyor. sabahları her ne kadar sesi için boğmak istesem de eksik kalırım onsuz bir parçam oldu mavi mavi

adını rüştü koymuştum zamanında. fenerbahçe maçlarını onunla izler totem yapardım. öldüğünde gözlerim dolu dolu olmuştu.

reçel kaynatılan tencereye kamikaze yapıp öldü. seni çok özleyeceğim çocuğum..

kuş öldü beybi

yemini değiştirmeyi unutmuşuz bir kere ya dolu sanmıştık işte sonra kafeste yerde yatıyordu bi baktık gazetenin kenarları parça parça. gazete yiyip intihar etmiş. baya bi üzülmüştüm.

ne zaman bi kuş görsen duygulancan

aldıktan sonraki gün ölmüştü iki gün dayansaydın bari jdkkd

evet bu sabaha karşı aldığım haber .üzdü beni ya .dişi olan öldü ama erkek olanla birlikte her sabah öterlerdi tamam kavga ederlerdi bazen sabahları söve söve kalkardım ama şimdi erkek olan da susuyor herkes susuyor ev sessiz kuş ölü bir vaziyette duruyor kimse dokunamıyor

6 yıl oluyor biri hastalıktan diğeri de onun üzüntüsüyle ölmüştü. hala aklımdan çıkmaz belki bir 6 yıl daha çıkmayacak.

muhabbet kuşum değil de iki tane hint bülbülüm vardı benim. minnoş mu minnoş bi şey olur bunlar benim avucuma bile sığıyorlardı yani o kadar yokla var arasındalar. i̇simleri de haydar ve hayriye'ydi. haydar'cım kanserden öldü. yani tüyleri dökülmeye başlayınca ben ona kanser teşhisi koymuştum. hayriye'yi de kedi yedi. daha doğrusu poposundan koparınca biraz, kan kaybından öldü. evet çok hüzünlü. böylesi bir hikayeyi türk filmlerinde bile göremezsiniz.

10 senedir benimle olan miniğim dün elimde öldü. 3 4 gündür hastaydı (yaşlıydı da) ve hiç yapmadığı kadar cana yakındı. hırçınlığından elimize bile gelmezdi ama dün kalbimin üstünde uyudu. vedalaştı. gece 4 defa kalktım bi şey oldu mu acaba diye. bekliyodum bunu ama insan kabullenemiyor. uyandığımda gayet iyiydi sonra bi tık sesinden sonra can çekiştiğini gördüm. elime alıp seve seve gönderdim onu. (bkz: elbet birgün buluşacağız)

abim bir ara evde çiftlik falan kurmaya çalışmıştı. nerdeyse 20 tane falan kuşu vardı. hepsi bir anda patır patır ölmeye başladı. her gün bir tane. yaklaşık 1 ay boyunca evde bir matem havası vardı.

bizimki çift halindeydi ve sürekli didişirlerdi erkek olan dişi olanı çok ezerdi .bir gün dişi olan öldü diğeri yalnız kaldı 1-2 hafta sesi soluğu çıkmadı başına gidip bir şeyler anlatıyorum sanki anlayacakmış gibi. sonunda bizimkiler yanına bi kuş daha getirdiler ama bu dişli çıktı erkeği dövüyor öyle böyle güçlü değil kafesi düşürecekler diye korkuyorum kavgadan. ablam da her seferinde bunları görünce erkek olan diğer kuşun ahını aldı o yüzden acı çekiyor diyo . bi salın kuşları yav

ölmedi ama ölüme çok yakın olduğu bir an vardı. geceleri üşümesin diye kafesin üstüne battaniye örtüyorduk sen gel battaniyeyi ye. sabah fark ettik ki kuş nefes alamıyor, yemek yemiyor, su içmiyor falan sonra biraz sırtını falan ovduk yedigi battaniye tüylerini kustu ve iyileşti...